wszystkie zwierzaki są cudowne To właśnie o nich

monia

Zakaźne zapalenie wątroby psów - Choroba Rubartha
Zakaźne zapalenie wątroby psów (hepatitis contagiosa canis) zwane też chorobą Rubartha, to choroba zakaźna psów przebiegająca z objawami gorączki, zapalenia wątroby, drgawek, śpiączki, leukopenii, zaburzeń żołądkowo-jelitowych (wymioty i biegunka), osowieniem, apatią, wybroczynami i wylewami krwawymi na błonach śluzowych. U psów wiele zakażeń przebiega bezobjawowo, oraz podobno może również współistnieć z zakażeniem wirusem nosówki.

Czynnikiem zakaźnym jest tutaj adenowirus CAV-1 (Canine adenovirus 1), bezotoczkowy wirus niewrażliwy na działanie czynników zewnętrznych. W środowisku zewnętrznym przeżywa nawet do kilku miesięcy, co ma znaczenie w rozprzestrzenianiu się choroby Rubartha. Wirus najchętniej atakuje komórki śródbłonkowe w takich narządach jak wątroba, nerki, śledziona, i płuca, wywołując tym charakterystyczne objawy. Po przechorowaniu choroby Rubartha, mogą również pozostać takie objawy jak zmiany w nerkach (reakcje kompleksów immunologicznych) oraz charakterystyczne blue eye - niebieskie oko (zmętnienie rogówki).

Na chorobę Rubartha wrażliwe są psy w każdym wieku, jednak najbardziej zagrożone są szczeniaki. Okres wylęgania choroby wynosi 4 - 9 dni. Źródłem zakażenia są chore psy oraz bezobjawowi nosiciele, którzy wydalają go wraz ze śliną, moczem i kałem. Również ozdrowieńcy wydalają wirus z moczem przez około 6 missięcy. Należy pamiętać, że wirus choroby Rubartha został stwierdzony w ektopasożytach (pchły), co należy mieć na uwadze przy rozpatrywaniu dróg szerzenia się choroby.

Wrotami zakażenia mogą być jama nosowa, gardło i spojówki, chociaż wirus pokonuje również barierę łożyskową i przedostaje się od matki do płodu wywołując u nowo narodzonych szczeniąt zakażenie ogólne. Podstawowe znaczenie ma kontakt bezpośredni (pies od psa) i pośredni (pies w zakażonym otoczeniu) drogą alimentarną (pokarmową) poprzez kontakt ze śliną, moczem i kałem.

Rokowanie zależy w dużym stopniu od nasilenia objawów, śmiertelność może sięgać 100% u małych szczeniąt. W postępowaniu zapobiegawczym należy uwzględnić szczepienia ochronne, izolowanie osobników chorych i nosicieli od psów zdrowych, oraz izolowanie psów zdrowych od miejsc skażonych wymiocinami i biegunką psów chorych w związku z dużą przeżywalnością wirusa w środowisku zewnętrznym.

Na tą chorobę zmarł pies mojej siostry ciotecznej. Tzn. przyszły pies. Pewnego dnia szła ze mną do tej pani, która miała szczeniaki i ona jej powiedziała o tym, że piesek nie żyje Sad właśnie z powodu tej choroby

monia

Choroba ta zwana jest inaczej zakaźnym zapaleniem wątroby psów. Znana od wielu dziesięcioleci, atakuje psowate (lisy, skunksy, wilki, kojoty). Jest to choroba uleczalna, ale w niektórych przypadkach może być śmiertelna.

monia

Przyczyny

Chorobę Rubartha wywołuje adenowirus psów typu 1. Źródłem zakażenia są psy. Wirus wydalany jest przez zarażone zwierzęta wraz z moczem, śliną i kałem, przez pierwsze dwa tygodnie infekcji. Później do roku czasu - wraz z moczem. Zarazek choroby Rubartha jest dość odporny na działanie czynników środowiska zewnętrznego. W temperaturze pokojowej zachowuje zakaźność przez kilka tygodni. Nie jest odporny na wysokie temperatury, detergenty i promienie słoneczne.
Psy zarażają się poprzez bezpośredni kontakt ze śliną, kałem lub moczem zarażonego zwierzęcia. Szczenięta mogą się zarazić poprzez kontakt z zanieczyszczonym obuwiem właściciela.
Najczęściej chorują psy w pierwszym roku życia. Szczenięta szczepionych suk otrzymują przeciwciała od matki i są przez jakiś czas odporne na tę chorobę. Przebycie choroby Rubartha uodparnia zwierzę najprawdopodobniej na całe życie.

monia

Objawy i przebieg choroby

Po 4-9 dniach od zarażenia, u psa pojawia się wysoka gorączka (ok. 40°C). Po dwóch dniach temperatura wraca do normy i po jakimś czasie ponownie nawraca gorączka. Pies staje się apatyczny, przestaje jeść, bardzo dużo pije, powiększają się i zaczerwieniają migdałki. Zwierzę traci chęć do ruszania się, co jest spowodowane bolesnością wątroby, dostaje biegunki i zaczyna wymiotować. Czasem występuje zapalenie spojówek, światłowstręt. Mogą się pojawić wybroczyny na błonach śluzowych i słabo owłosionych miejscach na ciele. W wyniku infekcji, suki mogą ronić. Po wyzdrowieniu, u około 1/5 zwierząt występuje zmętnienie rogówki.
Choroba Rubartha może przebiegać w bardzo różny sposób. Może być to łagodna niedyspozycja, z 1-2-dniową gorączką, czasami nawet nie rozpoznana jako choroba. Przy ciężkim zachorowaniu pies po kilku dniach gorączki umiera. Przy przebiegu nadostrym śmierć następuje w ciągu kilku godzin.
Powikłaniem choroby Rubartha może być tzw. "niebieskie oko" (białko w oku staje się błękitne).
Śmiertelność u psów dorosłych wynosi do 50%, a u szczeniąt jest wyższa. W połączeniu z wirusem nosówki jest wręcz bardzo wysoka.

Flyska

Nawet nie wiedziałam że takie świństwo istnieje!!!